Διάταγμα Ανεξιθρησκείας

Αρθρο I.

Εγώ ένας άπιστος, χωρίς θρησκεία
βλέπω τα μεταφυσικά μ' αδιαφορία
Και μια που τέτοια εγώ δεν τα πιστεύω
καμιά φορά μπορεί να κοροϊδεύω
Κι όμως δεν παραβλέπω την αλήθεια
πολλά κορίτσια ότι έχουν τη συνήθεια
τα όμορφα μάτια τους στη γή να ρίχνουν
και τους σταυρούς στα στήθη τους να σφίχνουν
Με ταπεινότητα να γονατίζουν
καθώς παπάδες γύρω θυμιατίζουν
Στον άγιο τάδε τάματα να τάζουν
μ' ευλάβια γλυκά ν' αναστενάζουν
Αυτά λοιπόν τα θαύματα της φύσης
απ' την καρδιά σου έξω πώς ν' αφήσεις;
Πώς να τ' αντέξεις νά' ναι εκτός εμβέλειας
Απ' αφορμή αυτής τους της αφέλειας;


Αρθρο ΙΙ.

Τί να με κόφτει εμένα αν σ' εκκλησίες
Μετάννοιες κάνεις και τις ψαλμωδίες
απ' έξω ξέρεις; Κι εξομολογείσαι
και όλα αυτά που κάνουμε αφηγείσαι;

Δεν θα με κάνει τάχα και μουνόδουλο
να ξέρω πως γουστάριζες Χριστόδουλο
Για τις ταυτότητες αν πήγες να υπογράψεις
Μια και τα αίματά μου ξέρεις να τ' ανάψεις

Άμα το βράδυ το περνάς μαζί μου,
τη νύχτα αν αμαρτάνεις στο κορμί μου,
να κι αν στα τέσσερα πέφτεις και την αυγή
αναριγώντας στου μουεζίνη τη φωνή

Αν στο Θιβέτ το Βούδα αναζητήσεις
Τί να με νοιάξει; Μόνο μην ξυρίσεις
τα ωραία μαλλάκια, για να στα τραβάω
πίσω, και το λαιμό να σου φιλάω

Άμα στο δάσος παγανιστική
νύχτα να κάνεις θέλεις τελετή
και να μιλήσεις στους θεούς της φύσης
γιατί μ' αυτό να με στεναχωρήσεις;

Τι με πειράζει αν τρέχεις στις Ινδίες
για διαλογισμούς και μαλακίες
και τους λεχρίτες τους γκουρού αγκαλιάζεις
αφού από μέσα μου το κτήνος βγάζεις;


Άρθρο ΙΙΙ.

Έτσι λοιπόν, σε πνεύμα ομονοίας
διάταγμα βγάζω ανεξιθρησκείας
και καταγγέλω πάσες τις διακρίσεις
για τα πιστεύω ανατολής και δύσης
Την ημισέληνο ή και το σταυρό
θα προσκυνήσω ότι έχετε ιερό
Μα συγχωρνάτε μου κι εσείς κορίτσια
τα βρώμικα κι αμαρτωλά μου βίτσια
Που είστε κι εσείς σαν τα νερά τα κρύα
ό,τι πιο κοντινό έχω σε θρησκεία
Κι αθάνατη αν είναι μου η ψυχή
Πα στα κορμάκια σας θ' αναστηθεί.