Κώστας Αποστόλου

Μποτιλιάρισμα
Στ'αυτιά μου κορνάρισμα
Μέσα στο ΚΤΕΛ
Αθήνα μπουρδέλ

Σημειωτόν βήμα
Περιμένω ένα σήμα
Δώσ' μου ένα σινιάλο
ότι θες να σ'το βάλω

Στριφνός μουρμουρίζω
Μεσ' απ' τα δόντια μου βρίζω
Ήρθε η αναφορά
Επιβεβαιώνω άλλη μια φορά

Δίπλα μου ο Gnost
αντιλαμβάνεται πως
όποιος άχνα μιλήσει
τον έχω γαμήσει

Ο σταθμός
είναι σιχαμερός
Τον εαυτό μου ρωτάω
Τι ρόλο βαράω

Σε βαλίτσες σκοντάφτω
Μια γριά με κοιτάει
Με ευγένεια της λέω
στα τσακίδια να πάει

Σκέφτομαι πού να πάω
γύρω γύρω κοιτάω
Βλέπω να με ζυγώνεις
Τη ματιά μου παγώνεις

Χάνω κάθε πυγμή
μέσα σε μια στιγμή
Σαν χαμένος τρικλίζω
"Δεν μπορει!" ψιθυρίζω

Μονομιάς σ'αγκαλιάζω
Με χαρά αλαλάζω
Μα εσύ ξαφνιασμένη
Με κοιτάς φοβισμένη

Και θωρρώ, τί ντροπή,
Πως δεν είσαι εσύ
που σφίγγω με πάθος
Συγγνώμη, λάθος

Τελικά τί ζητώ?
Γιατι ήρθα εδώ?
Τα φιλιά τα καφτά?
Αφού τα 'παμε αυτά

Πάει βαρέθηκα πια
να χαλιέμαι ξανά
και να λένε οι φίλοι
"Έχει γίνει ρεζίλι"

Κι αντί ν' αγωνιώ
τρέχω στο Baby O
Δεν πάει ο νους στο κακό
σπρώχνοντας το φακό