Μαρτης γδαρτης

μηπως φταινε οι μελισσες?
η μηπως το χορταρι?
θελω να βγω στην εξοχη
να βοσκω σα μοσχαρι

ισως να φταει ο καιρος
ισως που ειδα ηλιο
θελω να ανεβω στα βουνα
να μασουλαω τιλιο

γυμνος να τρεχω στα λιβαδια
να κυλιεμαι παν' στα σαδια
μες στις λασπες να βουταω
μαργαριτες να μαδαω

Η λιμπιντο μου εχει ανεβει
το γραφειο με στενευει
οι ορμονες κανουν παρτυ
δυσκολα θα βγαλω μαρτη

Οι γυναικες ολο κι ομορφαινουν
κοιλιες βυζακια κωλαρακια
το ζωο μεσα μου ανασταινουν
ουυυφ.... θα παω για ουζακια

Η ΑΝΟΙΞΗ

Η άνοιξη με έπιασε
και ποίημα θα γράψω
ή μήπως γυμναστήριο
κοιλιακούς να φτιάξω?

θα πλέξω ένα στεφάνι
βαράκια έχω κάνει?
ακούω και Lorrenna
θα τρέχω ένα μήνα

για θάλασσα προτάσεις
μ' αρεσουν οι διατάσεις
και στους αγρούς αν τρέξεις
κάνε και δέκα έλξεις

φετούλα και ελίτσες
ψωμάκια και κοιλίτσες
θα τα κάψω όλα
κόβω την κόκα-κόλα

στο κρύο είπα αντίο
ανέβηκα στο πλοίο
κούνησα και μαντήλι
γράφω απ΄το Piccadilly

Επίσκεψη στην Πόλη

Nύχτωσε στην πλατεία Τaxim

φωτίστηκεν η Πόλη

Γνώριμη ελληνική λαλιά

την πλημμυρίσαμε όλη.

Στην Αγιά Σοφιά απ’ έξω
βγάλαμε φωτογραφία
Θυμηθήκαμε και μέσα
τη δική μας ιστορία

Στο Μπλε Τζαμί φορέσαμε
μαντίλες και σκουφάκια
να μοιάζουμε κ εμείς μαζί
με τα’ άλλα χανουμάκια
Βγάλαμε και παπουτσάκια!

Στο Kapali Çarşı
παζάρια στη μισή τιμή
έκανα στα τουρκάκια
Χάρη σε μένα όλο το γκρούπ
πήρε φτηνά δωράκια

Μπαχάρια απ’ την ανατολή
λακέρδα αλλά και παστουρμά
πήρα για την Ελλάδα
Η μυρωδιά ήταν πολλή
Τον οδηγό τον έπιασε ζοχάδα

Φάγαμε Iskenter Kebap
Ήπιαμε πολλά τσάγια
Το μπακλαβά τιμήσαμε (με παγωτό πάντα!)
Πήραμε 2 κιλάκια

Στο Βόσπορο κινήσαμε
Φάγαμε και τσιπούρα (όχι αλανιάρα)
Στην Πρίγκιπο ξεμείναμε
μες στην πολλή φουρτούνα

Στους κήπους του Dolmabahce
και στα δωμάτιά του
θάμπωσε εμάς η αρχοντιά
κείνου του σουλτανάτου
Γύρω παντού χρυσαφικά,
χρώματα και μετάξια
Δίπλα κι ο Βόσπορος σιμά
που τραγουδήθηκε άξια

Στα τούρκικα τα duty free
πήρα γυαλιά ηλίου
Ξέχασα στην κωλότσεπη
την κάρτα του ξενοδοχείου

Σαν ήρθε ο υπάλληλος
εκεί στο τελωνείο
ήθελε να κρατήσει εμέ
από το λεωφορείο
Όλοι με δίναν με χαρά
μα μόλις έβγαλα μιλιά
το μετάνιωσε κι αυτός
και μας έδιωξε κακήν κακώς!

ΑΧΤΙΔΑ ΦΩΤΟΣ

Μια αχτιδα φωτος ψαχνω να συνεχισω
Μια αχτιδα δυνατη θελω για να ζησω

Να σου κατι εφανει στου βουνου την ακρη
Στασου ειναι αυτη;ή με γελα το ματι;

Ωραια που διαγραφει το μεγαλο βραχο
Τετοια εικονα τρομερη για παντα θελω να'χω

Ελπιδας φως αληθινω λες να βλεπω μπροστα μου
Αχ πως θα θελα να ειναι αυτο, φωναζει η καρδια μου

Ευθης ο τοπος αλλαξε γεμισε η πλαση χρωμα
Μην βιαζεσε καρδουλα μου περιμενε ακομα

Πολλες φορες το πιστεψες ακομη το πληρωνεις
Υπουλο και καυτο ειν' το ατιμο πολυ μην το ζηγωνεις

Την πλαση την αγκαλιασε χρυσοπλεκτο ριχταρι
Χρωματιστα λουλουδια και πουλια πρασινο το χορταρι

Πηγη ζωης αθανατο τα παντα ζωντανευει
Ο κοσμος ολος χαιρεται για κεινο ναι ... χορευει

Μα ολα ειναι ψευτικα για λιγο μονο κρατουνε
Σαν πεσει παλι η νυχτια ολα θε να σβηστουνε

Ετσι σε ειδα και γω αγαπη μου σαν της μερας το τοπαζι
Ασπλαχνη εισουν σαν θεριο που τη ψυχη κατασπαραζει

Εφερες παλι τι νυχτια μα'υτο δεν με φοβιζει
Δυναμη εχω στη καρδια που ολη τη γη γυριζει

Αυριο παλι το πρωι ο ηλιος θα γυρισει
Αχτιδα θα'ρθει φλογερη ελπιδες θα με γεμισει

Κώλος βοηθείας (Η Στυλοδονήτρια ξαναχτυπά)

Η γνωστή σε όλους μας Στυλοδονήτρια, η αγαπητή μου φίλη με το περίσσευμα σεξουαλικότητας, ξαναχτυπά με νέο ποίημα, αφηγούμενη αυτή τη φορά το πρόβλημα ενός φίλου της. Μερικώς εμπνευσμένο από το ποιήμα "Απώλεια":

Κώλος βοηθείας

Ένα φίλο έχω, ένα καρντάση
μοίρα που τον βρήκε τραγική
Στ'άνθος της νεότητας να χάσει
ό,τι πιο πολύτιμο είχε βρει

Η απώλεια πράγμα ειναι φριχτό!
Άλλον τα βουνά κάνει να πάρει,
σ' άλλον στην καρδιά κάνει κακό
και αυτόν τον βρήκε στο παπάρι

Κι έπαψε να ξέρει το τί θέλει,
τί γουστάρει να κατανοεί
κι απ'του λάγνου έρωτα τα βέλη
πια δεν το μπορεί να τρυπηθεί

Μες στην αγκαλιά κάθε κυρίας
ουδεμιά δεν νιώθει ευθυμία
Ναυαγός σε τέλμα αδιαφορίας
εκβιάζει την επιθυμία

Και το μόνο πια που τον ωθεί
μια ανακούφιση προσωρινή
γι' άλλη μια φορά να βεβαιωθεί
πως και πάλι θα του σηκωθεί

Ό,τι κι αν δοκίμασα εγώ
προκοπή μ' αυτόν εδώ δεν είδα
Στον κατσικοπόδαρο θεό
στρέφομαι πριν χάσω κάθε ελπίδα

Πάνα, ανθρωπόμορφο τραγί
τ' άγριου πάθους ιερέ προστάτη
ευσπλαχνίσου τον το δυστυχή
κι άπονα μην του γυρνάς την πλάτη

Γιατί πια πολύς πάει καιρός
που ψηλά το λάβαρο κρατούσε
και σαν Σάτυρος σ' εσέ πιστός
μ' έξαλλους αλαλαγμούς ορμούσε

Τώρα σε απόγνωση ζητεί
στα βαθιά σκοτάδια του μυαλού του
τη χαμένη libido να βρει
για ν' ανάψει η φλόγα του κορμιού του

Κι εσείς που διαβάζετε καλές μου
κοπελίτσες νιες πού 'χετε θέρμη
Εισακούστε σείς τις προσευχές μου
και πιστέψτε με: εγω η έρμη

αν βρεθεί κορίτσι ζουμερό
να βοηθήσει, δίνω όσο όσο!
κι αν τυχόν γουστάρει λεσβιακό
σ' είδος τάζω εγώ να την πλερώσω

Ο συφοριασμένος νεανίας
φτάνει να μην κλαίει με μαύρο δάκρυ
Γι'αυτό λέω, χάρην βοηθείας
δώστε κώλο να βρεθεί μια άκρη

Προβλήματα στύσης

Προσπαθώ να τον σηκώσω
όρθιος δε λεει να κατσει
κατω πεφτει καθε τοσο
και το ψυχολογικό μου σπαει

καθομαι και τον χαιδευω
και γλυκα γλυκα μιλαω
μπρος σε αλλουσ τον παινευω
λεω πως τον αγαπάω

του ισιώνω την ουρά του
του τραβάω τα σκοινιά του
βαζω αλαφρύ τον σπάγγο
στην ακρη δενω ένα μάνγκο

μα οι στυτικες δυσλειτουργίες
με νικανε στο φιναλε
κατεβαζω παναγίες
τραγουδαω "αιντι μαλε"

καθομαι και τρωω λαγανα
ταραμα και μελιτζανα
χλαπακιαζω καλαμαρι
μα viagra μηπως να χα παρει?

Κόρη εφοπλιστή

Οι κόσμος έχει προβλήματα κι ανησυχίες
μα εμένα δεν με αγγίζουνε των άλλων οι εμπειρίες
Το μυαλό μου εχεί κολλήσει
Σαββάτο βράδυ με είχε φτύσει

Τι μου λές λοιπόν γλυκό ξανθό κορίτσι
φοβάσαι μήπως η τσέπη σου στο μπούτι σου κολλήσει
κι εκείνα τα νομίσματα που δίνει ο μπαμπάς σου
τάχα μήπως δεν φτάσουνε για την αφεντιά σου

Το πιο βαθύ σου πρόβλημα δεν πήγες Μαϊάμι
γιατί είχε εκδήλωση ο οίκος του Armani
κι έπρεπε στο Μιλάνο λές να παρευρεθείς
Μα δεν μου λές αρχόντισσα, μήπως παραλυρείς??

Οξυζενέ αντί μυαλό και τρίχα ένα μέτρο
καρφώθηκαν τα μάτια μου στης μπλούζας σου το κέντρο
Μιλούσες ασταμάτητα για ψώνια και καράβια
με ζάλισες, παρέλυσα και γύρισα τα μάτια

Δεν είναι αυτά προβλήματα λογίζεται ο νούς μου
όμως πως να ξεφύγω από τους διπλανούς μου
κλεισμένη σε καμπίνα
την τύχη μου την είδα

ΣεξοΓαστρονομια V, ή αλλιώς "Του Μιου το καμαρι"

Η ανοιξη με επιασε
νιώθω μελαγχολία
η σκεψη περιστρεφεται
στον περσινό οβελία

η σουβλα που απο πισω μπαινει
παντοτε μου προκαλουσε δεος
απ' το στομα εξω βγαίνει
μοιάζει με ατσαλένιο πεος

καθως ψήνεται αυτό
το τσιμπάω εγώ στον κώλο
του αφαιρώ και την ουρίτσα
το κρεάς της ρουφάω όλο

πόσο μ'αρέσει ο οβελίας
στο πτώμα του θα ξεφαντώσω
μα κι οταν ήταν ζωντανό
πάλι μ' αρεσε καμπόσο

στην στάνη έμενε θυμαμαι
στα κρυφα το επισκεπτομουν
και μια σούβλα απο κρεας
του εβαζα στο ανω κώλον

και κεινο βέλαζε ολο παθος
λαγνα του εγλειφα την πλάτη
κι ας ηξερα πως ηταν λάθος
κι ας με λεγαν κτηνοβατη

εγώ το κανα για εκείνο
λιγο λιγο για να μαθει
πως να δεχεται τη σουβλα
το πασχα αποτομα μη του ρθει

πανω απ΄τη σουβλα καθισμενος
μπουτι δαγκώνω ενα κομματι
σαν εζουσε το αρνι μου
το μπουτι αυτο επαιρνα ματι

λυμαμαι και αναρρωτιεμαι
θα βρω ξανα αρνι γλυκουλι
και τρυφερουλι σαν αυτο??
του χλαπακιαζω το μεδουλι.

Αυτοπροσωπογραφια

Ζω μεσα σε ενα σκοτάδι
που μονος δημιουργησα
τυφλος γυρίζω ψαχνοντας να βρω την ακρη
που μονος απομακρυνα

εγω ειμαι το προβλημα εγω ειμαι κι η λύση
το βλέπω πια καθάρια τωρα
το μυαλο μου ιδεες αχρηστες έχω γεμίσει
και τις αλλάζω συνεχώς ώρα την ώρα

ίσως έτσι αμυνα κρατάω απ'τον εαυτό μου
προσπαθώ να του κρυφτώ μες στην ομίχλη
μες στο λαβύρινθο των μπερδεμένων σκέψεών μου
μα κατα βάθος αυτός ξερει
τα βήματα μου αφουγκραζεται
με βρίσκει πάντα και με κρίνει

οι ανθρωποι γύρω μου σωρό, καθένας νοιάζεται
μα τους κρατώ μακριά όσο μπορώ
μόνος επέλεξα να ζω πίσω απ΄τον τοίχο
και δεν τους λεω του τοιχου αυτού τη φύση

γυναίκες πλάσματα αδύναμα
αποζητάν μια αγκαλια και δεν ρωτάν τι θα κοστίσει
ήρωες δευτερέυοντες
σε μια παράσταση σκιών
με εμενα σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή
και μόνο θεατή εμένα

θλυμμενο ηλιοβασιλεμα

καθομαι εκει τον ηλιο περιμενω να στηθει
καθε μερα ιδια ωρα καθε στιγμη μοναχικη
πως σκοτεινιαζει η φλογερη λαμψη του γρηγορου ηλιου
οταν τα φωτα χανονται τα αστερια βασιλευουν

γιατι καθε τι που αγαπαμε σηκωνεται και φευγει
δεν θα την κρυψω την αληθεια εγω απο φοβο
και ας το αστερι επανω μου μονιμος ψυθιριζει
να κανω ησυχια για να μην πω οσα θέλω

γιατι απο τοσα δωρα που προσφερα με αγκαλες
εγιναν ταμα για μια θυσια διχως νοημα
και καθε φορα οι αναζητησεις τα ονειρα τα ξεχασμενα
κλεβουν χρονο και μια ζωη σπαταλες

μα εσυ αιωνια θαλασσα κοιταζοντας τα αστερια
χαρι σε σενα βλεπω του ουρανου τα αμετρητα τα φωτα
το θαυμα της φυσης γεμιζει την καρδια μου με πιστη
και το μυαλο μου φευγει απο τον αστερισμο της ληθης

και αλλη μια φορα αποφασιζω
δεν θελω στον ωκεανο να βουλιαζω
περνω λοιπον το δρομο της επιστροφης
μα σιγουρα με μια καμμια αλλη στροφη

και το αστερι απο πανω μου σιγοτραγουδαει
και βγαζει μια νεα λαμψη πριν πεθανει
και μου λεει του ανθρωπου η μοιρα
ειναι καθε ηττα και μια νεα ελπιδα

Ο Διάλογος Του Ταρίφα

Κίτρινα, πράσινα και μπλε
κάποια κλασσικά, άλλα καμπριολέ
αλωνίζουν τους δρόμους σαν τρελά
με οδηγούς πρόσωπα-βλέμματα αρπακτικά.

Ταρίφας
Δύσκολη είναι ετούτη η δουλειά
θέλει κότσια δεν είναι αρχιδιά
η ταρίφα της ζωής είναι σκληρή
μα εμείς γενναίοι μου ταρίφες αντέχουμε εκεί.

Πελάτης
Το γλύψιμο σου αγγίζει το τέλειο
το ταλέντο σου χρειάζεται ευχέλαιο
δουλεύεις για να βγάλεις τα προς ζειν
μα το βράδυ στα μπουζούκια είσαι πάντα ιν.

Ταρίφας
Ψέματα ακούγονται πολλά για μας
μην τα πιστεύεις αν μας αγαπάς
σοφία και γνώση απέκτησα πολύ
και ας λένε πως έχω μικρό πουλί.

Πελάτης
Ο λόγος σου στηρίζεται στην αλήθεια
πες μου πως σκότωσες κείνο το νίτζα?
τα μάτια σου έχουνε δει αρκετά
στον ύπνο σου ακόμη πιο πολλά.

Ταρίφας
Ψέματα άλλα δεν θα πω
το ορκίζομαι στον ίδιο το θεό
Λίγα λεφτά μόνο ζητώ
να παίξω κίνο και προπό.

Πελάτης
Κάπου εδώ είναι καλά
πόσα χρωστάω τελικά?
πρόσεξε καλά τι θα μου πεις
τα αρχίδια μου θα πάρεις μετρητοίς.

Ταρίφας

Ζημιά που έκανες πολύ.
κλείστε με μέσα στο Δαφνί
για τόση ώρα διαδρομή
30 ευρώ είν' η τιμή.

Πελάτης
Πολλά μου ζήτησες γιατί?
θα βγάλω από το μενού τ' αρνί
πάρτα και βάγερε από εδώ
καλύτερα να έτρωγα χωνάκι παγωτό.

Πλάνη

Κλείνεις τα μάτια.
Δεν ονειρεύεσαι,
μ’ ακούς μες στη σιωπή τους χτύπους της καρδιάς
να σου θυμίζουνε πού βρέθηκες και πού ήθελες να πας.
Πως δε γλιτώνεις μ’ ένα ψέμα
και πως το λάθος σου μπρος σου θα εμφανιστεί
κι εσύ ο φταίχτης σ’ ένα πολύχρωμο θέμα
που εσύ ζωγράφισες,
μια μέρα, που αποφάσισες
πως θες να ζήσεις.

Πώς θες να ζήσεις;
Ποιος θα σε κρίνει λες;
Θα ‘ναι η στιγμή, οι άνθρωποι, η αλήθεια;
Ξέχασες πως μεγάλωσες να πλάθεις παραμύθια.
Δεν είσαι πια μικρό παιδί, κ’ ας σε νομίζουνε πολλοί
Είσαι αιχμάλωτος στα ίδια σου τα δίχτυα.

Έμπνευσης Δυσκοίλια

Διαβάζοντας τα ποί(η)ματα
με πιάνει μέγα γέλιο!
Εγώ δεν έχω έμπνευση,
θα φταίει το τσερβέλο.

Άλλα καλά, άλλα κακά
άλλα σκατά τελείως,
είναι κομμάτι δύσκολο
να μη νοιώσεις γελοίος.

Μέσα σε τέτοιο επίπεδο
που πάω ο κακομοίρης
να στείλω τη βλακεία μου
σα να'μουνα εμίρης?

Τα πράγματ' όμως σφίξανε
σφίξανε και οι κώλοι!
-"Κοίτα να γράψεις σύντομα,
δε σ'έχουμε για φώλι"

-"Μα έχω γράψει σχόλια,
μ'επαίνους και βλακείες..."
-" Αυτά δεν είναι σχόλια!
Αυτά είναι μαλακίες!!!

Κι αμα δεν έχεις ποιήση
στο μπλόγκ για να προσφέρεις
θα φύγεις, δε θα ξαναρθείς,
στο λέω να το ξέρεις!"

Αυτά λοιπόν σαν άκουσα
έκανα τουμπεκί
κι αμέσως λάπτοπ άρπαξα
να μοιάσω ποιητή

Θα 'θελα το πρώτο μου
για Νόμπελ να΄ναι ποίημα
μα λόγω στάζι δε μπορώ
ούτε να κάνω ρίμα.

Ρίχτε λοιπόν κανά αυγό,
ωμό που δε πονάει,
ντομάτα και σαλατικό
γιατί δεν έχω φάει.

Η διατήρηση των κεκτημένων

Ανεπαρκής - πλην κεκτημένη; - η κατάσταση
παίρνει εκ νέου ενδιαφέρουσα διάσταση
Σαν στο προσκήνιο ξανάρθει κι αμφιβάλλεις
πως πράγματι έβγαλες ό,τι μπορείς να βγάλεις

Δεν είναι αλήθεια λογικό νά' χουμε αντίρρηση
που επιχειρείς των "κεκτημένων" τη διατήρηση
Κι αφού διαλέγεις να κρατάς την πισινή σου
να μη σε κόφτει αν στραβώσουνε μαζί σου

Μη βάζεις δεύτερη στην πρώτη υποκρισία
Άσε τις τύψεις, τη φτηνή δικιολογία
μην την σκαρώνεις γιατί θα σου βγει ξινή
Πρέφα σε παίρνουν αν δεν είναι χθεσινοί

Κι άμα τυχαίνει από πριν να τους αρέσεις
κρίμα θα είναι για τα μάτια τους να πέσεις
Όταν συμβαίνει είν' αλήθεια μαλακία
Νούμερο γίνεσαι, θαρρώ, στην κοινωνία.