Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ


Τελειωσε ο φλεβάρης, ωρα να ανδείξουμε τα καλύτερα ποιήματα, και το κορυφαίο που θα παρει και τον τιτλο του Miss February 2008.

Ψηφίζουμε 4 ποιήματα ο καθένας, το πρώτο παίρνει 4 ποντους, το δευτερο 3, το τριτο 2, το τεταρτο .

Προφανώς και δεν μπορούμε να ψηφίσουμε δικά μας ποιήματα (για τους συγγραφείς αυτο :P )

Ψηφίστε κατά συνείδηση!

ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Εχ8ες στην τηλεόραση
Κατέβασα πιτάκια
Αμέτρητα στην όραση
Καλά στa στομαχάκια

Ξύπνησα τουτο το πρωί
Μεσ το κακό το χάλι
Κυλιώμουνα παν στο χαλί
ουρλιαζα σαν τσακάλι

Φιδέ που λέτε εφτιαξα
Με μπολικα αλάτι
Φετα,λαδακι έριξα
Να παει στο στομαχι

O PSYXAKIAS


an ti fili soy psyxakias kinigaei
kai sto party dei na soy milaei
sto xeri toy tanalia an krataei
mi tin psaxneis na deis an soy vastaei

stoy psyxakia to myalo plymira
tin maria perase gia kalomoira
ti kai an ton keraseis mpyra?
giayton maria = keira (knightly)

metra asfalistika de xampariazei
oyte o koygias ton tromazei
me alysopriono koimatai proskefali
sti maria tha xarisei portokali


Η επιστροφή του μολυσμένου παπαριού

Κοιμόμουνα τον ύπνο του δικαίου
στη μέση ενος ονείρατου ωραίου
μα ξάφνου η εικόνα αλλάζει
και σύγκορμο μ' αναταράζει

Και βλέπω σε μια καρμανιόλα
να μ' έχει δέσει μια καριόλα!
Μάσκα φορά στην κεφαλή
και θα μου κόψει το πουλί!

Ξύπνησ' αμέσως ιδρωμένος
το χέρι βάζω αγχωμένος
έτοιμος να φωνάξω βοήθεια
αν τάχα δω πως είναι αλήθεια

Και βλέπω, δόξα τω Θεώ
οτι το δεύτερο μου εγώ
είναι εκεί που περιμένω
μα κάτι νιώθω πάνω ξένο

Κοιτώ καλά και τί να δω
όχι ρε πούστη αναφωνώ
στη θέα μιας παπαρίτσας
σαν το κεφάλι μιας καρφίτσας

Στο παρελθόν μου ανατρέχω
κι αμέσως μια ιδέα έχω
πίσω απ' τη μάσκα ποια 'ναι η κυρία
που ευθύνεται για αυτή τη μαλακία

Όσο κι αν πρέπει δεν μπορώ
αυτό να το αποδεχτώ
πως είμ' ενας καταραμένος
να' μαι συνέχεια μολυσμένος

Και είτε δεν, είτε πηδάω
όλο βλακείες να κολλάω
και σ' όνειρα να παίρνω τα μηνύματα
για όλα τ' αφροδίσια νοσήματα

Και πάνω που 'μαι τρελαμένος
στη λύπη μέσα βουτηγμένος
ανοίγει η πόρτα του σπιτιού
μπαίνει μια κοκκινομαλλού

Είν' η Αννούλα μου η καλή
που 'φερε πάλι το φαί
που θέλει να με βοηθήσει
και το 'φερε να με ταΐσει

"Αχ Δημητράκη μου πόσο σε αγαπώ
που 'σαι τόσο καλός, γι' αυτό λοιπόν κι εγώ
σου 'φερα το φαΐ το χθεσινό μου
αλλιώς θα πήγαινε στα βάθη του υπονόμου"

Κι αμέσως κλαίγοντας εγώ
πιάνω να της εξιστορώ
τις απεχθείς μου αμαρτίες
που όλο με μπλέκουν σε ιστορίες

Κι αυτή με οίκτο με κοιτάει
και λεπτομέρειες ζητάει
σπάει το κεφάλι της να θυμηθεί
ό,τι σκαμπάζει από ιατρική

"Όσο κι αν σκέφτομαι δεν είναι ασφαλές
διάγνωση να γίνεται απ' τις περιγραφές.
Για ξεβρακώσου το λοιπόν για λιγουλάκι
να δω τι παίζει στο καημένο το πουλάκι!"

"Σιγουρα λέω θ' αστειεύεσαι καλή μου
να λες πως θέλεις να εξετάσεις το πουλί μου"
"Σιγά το ζήτημα" μου απαντά αυτή
"δεν είναι τάχα πως δεν το 'χω ξαναδεί"

"Δεν το φαντάζομαι", της λέω "να εννοείς
πως θες αληθινά στα μάτια σου να δεις
το ενδεχομένως μολυσμένο μου το πέος
να λέει ο Μίου ότι είμαι Ευρωπαίος"

Μ' αυτή αυστηρά πολύ κοιτάει και θυμώνει
και βλέπω αμέσως πως κουβέντα δεν σηκώνει
όρθια στέκεται και οπισθοχωρώ
κοιτάω κάπου μια διέξοδο να βρω

Όμως με στρίμωξε κι αμέσως με γραπώνει
και μου τραβάει με μανία το παντελόνι
και μου φωνάζει κρεμασμένη στο βρακί μου:
"Κατέβασε τα επιτέλους βρε παιδί μου

Και σηκωσέ το για να δω και απ' την πίσω
να μην απλώσω και μονάχη το γυρίσω
Γιατί Ευρώπη μεν, μα όπως να το κάνεις
Άλλο να το κοιτάς και άλλο να το πιάνεις"

Και αφού βλέπει μ' ανακούφιση στενάζει
και με περίεργο το ύφος με κοιτάζει
και λέει "για αυτήν εδω την τοση δα βλακεία
το κάνεις θέμα για να γίνεται ιστορία;

Την όρεξη σου έχω ρε μαλακισμένο;
Άντε βρακώσου κι αν το έχεις 'πωθημένο
Με το δικό σου ν' ασχολούμαστε το πέος
μπορείς τουλάχιστον να το ζητάς ευθέως"

Απώλεια

Δεν ωφελεί να κλαις για αυτους που φύγαν
κι αν ήρθανε και ζήσανε κοντά σου,
μην τους αφήσεις φεύγοντας
να πάρουν την καρδιά σου

Φόνος


Είναι νύχτα. Μια δύνη αφήνω να με παρασύρει
σ’ άλλα κορμιά, κι ας με οδηγεί μονάχα εκείνη.
Δεν τον βλέπω τον ήλιο το πρωί σαν ξυπνώ
Η μυρωδιά της νύχτας έχει φωλιάσει εδώ.
Τα ουρλιαχτά έχουν ποτίσει τους τοίχους
κι εγώ εγκλωβισμένη εδώ, ν’ αφουγκράζομαι ήχους.

Μη ρωτήσεις, τι σημαίνει στα χέρια το αίμα
Είσαι εσύ, που σου μιλάω με το βλέμμα
Το μυαλό μου θολό. Η λογική καταρρέει
Πίνω κ ας μη μεθώ, μόνο η σιωπή μου απομένει.

Τι νιώθω; Γιατί; Πώς το ‘κανα αυτό…

Την ψυχή μου στα χέρια τα νεκρά τη θωρώ.
Κύμα ψηλό με κυνηγάει, θα με πνίξει
Μήπως θέλω τελικά να πνιγώ…;

Τα δυο άψυχα μάτια με κοιτούν χαμηλά

Έχω μπλέξει τα λόγια, η αρχή πουθενά.
Ψάχνω λίγη αλήθεια στο γυμνό σκηνικό
Μόνη αλήθεια η νύχτα θα με πάρει θαρρώ…

Σχόλιο σχολίου επί σχολίου για ένα σχόλιο ενός σχολίου

τελικό σχόλιο (από denebf1):

mikrh sto mati, megalh afentra
tous antres tous paizei san mia mikrh petra
tis kardies tous zhtaei se megalh thysia
to fidisio kormi ths megalh amartia

ena vlemma, monaxa, ths gatas to idio
zalizei, magevei kai xaneis ton hlio
paidevei, arrwstainei, meta mastigwnei
kai an antistatheis sto telos se liwnei

επί σχολίου (σε συνεργασία με denebf1):

thee, allax, hindu, vudha
thelw amesa na kanw mia founta
voodoo, taro, kafes kai xantres
pan'sto kormi moy 8elw antres
na me xaideyoun na me 3aplwnoyn
olo to einai moy n'anastatwnoyn
na me zalizoyn me ta filia toys
kai na moy dinoyn thn kardia toys
panw se disko san to kefali
ekeinoy toy agioy ston iordanh

στο σχόλιο:
ολα τα προηγουμενα σχόλια δεν αποτελούν πίεση και δεν δημοσιεύονται



[tongue]

Μου φερνετε αναγουλα

Ποιήματά σας διαβαζω συνεχως για σεξ
από ολα τα αλλα θέματα στη χαση και στη φεξ'
μαλλον για σεξ ο κοσμος θα πειναει
αγαμητος θα ειναι ή θα στραβογαμαει

αλλος πηδαει κατι κρεπες
η αλλη για να πηδηχτει εφτασε και στις στεπες
κανα νομα ψαχνει για να γνωρισει
μπας και επιτελους καποιος την κανει για να χυσει

ένας άλλος εγραψε ωδη σαβουρογαμη
μία για την κυλοτα της μας εστειλε φιρμανι
ο αλλος ψαχνει τον ΕΤ στα αστρα να αγκαλιασει
χιονανθρωπο το βιτσιο, εχει να συνουσιασει

αμαν πια! αλλο δεν σας αντεχω!
ολο λιγουρια διπλα μου εχω
μια αηδια ολοι σας προκαλειτε
ειστε ολοι σας υπανθρωποι! ολοι σας ειστε αληται!

ενω εγω, αγνος και πραος,
με το σταυρο στο χερι, κονκαρδα Λ.Ά.Ο.Σ.
το Διαταγμα σας θα κατσω και θα χεσω
και ζωνη αγνοτητας μεταλλική, για παντα θα φορεσω

Διάταγμα Ανεξιθρησκείας

Αρθρο I.

Εγώ ένας άπιστος, χωρίς θρησκεία
βλέπω τα μεταφυσικά μ' αδιαφορία
Και μια που τέτοια εγώ δεν τα πιστεύω
καμιά φορά μπορεί να κοροϊδεύω
Κι όμως δεν παραβλέπω την αλήθεια
πολλά κορίτσια ότι έχουν τη συνήθεια
τα όμορφα μάτια τους στη γή να ρίχνουν
και τους σταυρούς στα στήθη τους να σφίχνουν
Με ταπεινότητα να γονατίζουν
καθώς παπάδες γύρω θυμιατίζουν
Στον άγιο τάδε τάματα να τάζουν
μ' ευλάβια γλυκά ν' αναστενάζουν
Αυτά λοιπόν τα θαύματα της φύσης
απ' την καρδιά σου έξω πώς ν' αφήσεις;
Πώς να τ' αντέξεις νά' ναι εκτός εμβέλειας
Απ' αφορμή αυτής τους της αφέλειας;


Αρθρο ΙΙ.

Τί να με κόφτει εμένα αν σ' εκκλησίες
Μετάννοιες κάνεις και τις ψαλμωδίες
απ' έξω ξέρεις; Κι εξομολογείσαι
και όλα αυτά που κάνουμε αφηγείσαι;

Δεν θα με κάνει τάχα και μουνόδουλο
να ξέρω πως γουστάριζες Χριστόδουλο
Για τις ταυτότητες αν πήγες να υπογράψεις
Μια και τα αίματά μου ξέρεις να τ' ανάψεις

Άμα το βράδυ το περνάς μαζί μου,
τη νύχτα αν αμαρτάνεις στο κορμί μου,
να κι αν στα τέσσερα πέφτεις και την αυγή
αναριγώντας στου μουεζίνη τη φωνή

Αν στο Θιβέτ το Βούδα αναζητήσεις
Τί να με νοιάξει; Μόνο μην ξυρίσεις
τα ωραία μαλλάκια, για να στα τραβάω
πίσω, και το λαιμό να σου φιλάω

Άμα στο δάσος παγανιστική
νύχτα να κάνεις θέλεις τελετή
και να μιλήσεις στους θεούς της φύσης
γιατί μ' αυτό να με στεναχωρήσεις;

Τι με πειράζει αν τρέχεις στις Ινδίες
για διαλογισμούς και μαλακίες
και τους λεχρίτες τους γκουρού αγκαλιάζεις
αφού από μέσα μου το κτήνος βγάζεις;


Άρθρο ΙΙΙ.

Έτσι λοιπόν, σε πνεύμα ομονοίας
διάταγμα βγάζω ανεξιθρησκείας
και καταγγέλω πάσες τις διακρίσεις
για τα πιστεύω ανατολής και δύσης
Την ημισέληνο ή και το σταυρό
θα προσκυνήσω ότι έχετε ιερό
Μα συγχωρνάτε μου κι εσείς κορίτσια
τα βρώμικα κι αμαρτωλά μου βίτσια
Που είστε κι εσείς σαν τα νερά τα κρύα
ό,τι πιο κοντινό έχω σε θρησκεία
Κι αθάνατη αν είναι μου η ψυχή
Πα στα κορμάκια σας θ' αναστηθεί.

LIGMENO DEPON



alli mia nyxta krya
mazemeni i psolaria
pigame mystagwgia
kai krasakia ipia tria

meta sti stoa toy loyli
oyiskakia ipiam' oyloi
oxi tipota polla
pente,eksi,ante efta..

gia na klasoyme mpyrakia
pigame eis ta gastrakia
fagame kai dyo soyvlakia
''akoma ekeina ta pitakia?''

kai sto studio tekila
ypovryxia thes? mila!
fere kai alli mia gyra
kerna ta xalonia mia

ma to allo to prwi
ponokefalo poly
les na ftaiei to poton?
mpaa ligmeno tha 'tan to depon...

Βοήθεια γειτόνοι

Δημοσιεύω εδώ το ποίημα μιας πολύ αγαπητής μου φίλης με έντονες καλλιτεχνικοσεξουαλικές τάσεις. Αυτό το ποίημα έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Η δημιουργός, η οποία παρεμπιπτοντως επιθυμεί να μείνει ανώνυμη και στο εξής θα χρησιμοποιεί το ψευδόνυμο Στυλοδονήτρια υπέφερε από χρόνιο πρόβλημα υπέρμετρης και βασανιστικής σεξουαλικής διάθεσης. Σε μια προσπάθεια να την βοηθήσω να αντιμετωπίσει τη δυσάρεστη κατάσταση διοχετεύοντας όλη αυτή τη σεξουαλική ενέργεια σε μια δημιουργική ενασχόληση, της δώρισα μια πρωτότυπη συσκευή που συνδυάζει τι λειτουργία ενός στυλό και ενός δονητή και την παρακίνησα θερμά να γράψει κάτι για μας. Ιδού λοιπόν το εξαιρετικό κατά τη γνώμη μου αποτέλεσμα. Εύχομαι να μπορούσα να σας δείξω και το πρωτότυπο χειρόγραφο με τα τρεμουλιαστά γράμματα, αλλά δεν είναι όλοι σ'αυτό τον κόσμο τόσο τυχεροί όσο εγώ. Να βρείτε δική σας σεξουλιάρα φίλη λιγούρια!



Βοήθεια γειτόνοι

Έχω μια φίλη καρδιακή
που 'ναι καταρραμένη
κ όπως κ να το κάνει
σε οργασμό δε φτάνει.

Ήρθε εψές στο σπίτι μου
με δάκρυα στα μάτια
και με ρωτάει σαν έχει πιει
«Μην εχεις κανένα γνωστό
ή φίλο ή κουμπάρο
να τονε πάρω?
Σ' όλο τον κόσμο κάθησα
τη μέση μου χαλάλισα
μα οργασμό δεν είδα.

Πήγα μέχρι την Αφρική
και Βεδουίνου είδα πουλί
και μέχρι τη Χαβάη,
μα δε με πάει…

Με Σουηδό ξεσκίστηκα
και μ' ακροβάτη πρώτο
μα τίποτα γαμώτο!

Πήγα και στην Ασία
Κινέζο κι αν δοκίμασα
Ήτανε μαλακία.

Γι' αυτό εσύ φίλη μου καλή
στείλε μου δυο κοπέλια
δοκιμασμένα αλλά και μη
να δω χαρά στα σκέλια!»

Πολύ την ελυπήθηκα την καψερή τη δόλια
Τα άκρα μου παγώσαν
Όλοι όσοι κι αν προσπάθησαν
ποτέ δεν την τελειώσαν.
Γι'αυτό λοιπόν αγόρια μου
Με ποίημα εκλυπαρώ σας
Μ' ένα καλό γαμήσι
όποιος μπορεί ας βοηθήσει.

Μιτσάρας Μπακλαβατζίογλου

Ανία, το βαρετό το βράδυ του γραφείου
Νωπή ακόμα η μνήμη χειμερινού ηλιοστασίου
Που συμβολίζει θάνατο, τελετουργίας μυστικής
και βρέθηκα στις απαρχές άνοιξης βασανιστικής
Το άγγιγμά της πάντοτε με κάνει να πονώ
Λουλούδια βγάζει η γης, κι ήρθες κι εσύ εδω
με τ' αρωμα των λουλουδιών τον αέρα να γεμίσεις
το παγωμένο αίμα μου στις φλέβες να ξυπνήσεις
Μικρή Γιασμήν, λούλουδο της Ανατολής
αιθέρια εκπρόσωπε της γείτονος φυλής!

Ωδη στο τσιπουρο

μαγκα μου βαλε μου ενα τσιπουρακι
φερε μου και λιγο παγο να κατεβει το φαρμακι
μην ξεχνας το εμφυαλομενο το νερακι
τι διαολο θα γινει με αφτο το μεζεδακι

μια νυχτα βροχερη στου οκτωμβρη την αγκαλια
καπου ψηλα στα βουνα διχως φεγγαρι και αστερια
ενα σπιτακι καταμεσης σε μερη ξεχασμενα
με τζακι γεματο ξυλα με καπνο γεματος φλογα

μια παρεα αμιλιτη διχως παρελθον και μελλον
και η θυελα λυσομανα χωρις σταματημον
γυρω απο την φλογα αραζουν με ευκαιρια μια κουβεντα
μα χωρις τσιπουρα τα πραγματα ειναι σκουρα

και σιγα σιγα εκει που η ελπιδα αργοπεθαινει
ακογεται μια φωνη "βαλε μου λιγο παγο να κατεβαινει"
και ρε παιδια εκει που ολα ηταν τελιωμενα
αρχισαν τα πρωτα γελια αρχισαν τα πρωτα κεφια

και δωσε και βαλε και ακομα δεν αρχισαν
με χωρους κσι με τραγουδια
και με λιγα λογια εδιωξαν τα καταραμενα τα σκοταδια
ολοι μια παρεα αγαπημενη που πριν μιλια δεν βγαζαν

και οταν το τσιπουρακι τελιωνει και ο παγος λιωνει
η παρεα ειναι πλεον κουρασμενη με τον υπνο να παραμονευει
με τα χερια στην καρδια
ορκιζονται γυρω απο την φωτια

και αυριο μεσημερι
εδω θα μαζευφτούμε να κανουμε λιγο ζαλυ

αρε τσιπουρακι με την αιωνια χαρη
χωρις ψευτικες ευχες χωρις ονειρα κλεμενα
δινεις ευκαιριες και το εχεις και καμαρι
μα κανεις και πουστια και καθε βραδυ και ξανα

Δευτερα

τι θα γινει την δευτερα?
μαλλον θα ναι μια αλλη μερα
στου χατζηκωστα στο αντρι
θα κανω μια βολτα μακρινη

που γαμοτι πανακολα
θα φτιαξω τριτο χερι μια λογκο κολα
και θα ειμαι ενα ομορφο τερας
τυφλα ενα εχει ο αντωνιο μπαντερας

με ενα χερι και μια πεπσι κολα
στης νοσοκομας στην ποδια
θα τριβομαι ολημερης
σαν ενας λατινος εραστης

και τωρα σαββατο και κυριακη
θα κανω μια νυχτα μαγικη
στου γιαλι καφενε μια μπυρα σε ποτηρι
θα κανω κονε με την ολγα την τρελη

και περασαν σαραντα μερες
απ της βασιλιτσας την κορφι
εκει που επεσα σαν μεζες
στου χονια την στροφη

ο σεβαχ ο θαλασινος και οι χιλιες νυχτες
κανουν οσο ενας μηνας και δεκα μερες
χωρια τα ποτα χωρια τα ξενυχτια
χωρια και οι γκομενες με τα κοκκινα τα χειλια

Εσώρουχο

Άσπρο βρακί βαμβακερό
θέλω εσένα να φορώ
να σου τραβώ τα λαστιχάκι
και να πηγαίνω στο παρκάκι

Να παίζω σα μικρή παιδούλα
παρέα με τη θεία Ρούλα
και με το μικρό σκυλάκι
που δάγκωσε το θείο Πάκη

Εσύ μου διώχνεις τη φαγούρα
και συγκρατείς όλα τα ούρα
που τρέχουνε σαν το ρυάκι
όταν με πιάνει το γελάκι

ΑΚΙ ΑΚΙ ΑΚΙ
Αχ! Καλό μου άσπρο (βαμβακερό) βρακάκι

ΣεξοΓαστρονομια IV, ή αλλιως "Για μια κρεπα σοκολατα"

Σε πιανω με τα δυο μου χερια
και σε ζουλαω συγκρατημενα
μου σφιγγονται τα κωλομερια
εχεις φτιαχτει μονο για μενα

Δαχτυλο ευθυς σου βαζω
και ηδονικα το γλύφω
την καυτη σου σοκολατα
στα βυζια μου πασαλειφω

Σε δαγκανω πανω ως κατω
τρεχουν εξω τα ζουμια σου
σταλια χαμενη δεν αφηνω
αποψε εισαι ολη δικια μου

Σου πιπιλαω το ζυμαρι
βγαζω το πουκαμισο μου
παθιασμενα αλλα με χαρη
εξω πεταω τον ανδρισμο μου

γλυκολογα σου ψιθυριζω
μεσα σου καθως τον μπήζω
μα με καις μωρη φακλανα
καλλιο να σου βαζα μπανανα

Κώστας Αποστόλου

Μποτιλιάρισμα
Στ'αυτιά μου κορνάρισμα
Μέσα στο ΚΤΕΛ
Αθήνα μπουρδέλ

Σημειωτόν βήμα
Περιμένω ένα σήμα
Δώσ' μου ένα σινιάλο
ότι θες να σ'το βάλω

Στριφνός μουρμουρίζω
Μεσ' απ' τα δόντια μου βρίζω
Ήρθε η αναφορά
Επιβεβαιώνω άλλη μια φορά

Δίπλα μου ο Gnost
αντιλαμβάνεται πως
όποιος άχνα μιλήσει
τον έχω γαμήσει

Ο σταθμός
είναι σιχαμερός
Τον εαυτό μου ρωτάω
Τι ρόλο βαράω

Σε βαλίτσες σκοντάφτω
Μια γριά με κοιτάει
Με ευγένεια της λέω
στα τσακίδια να πάει

Σκέφτομαι πού να πάω
γύρω γύρω κοιτάω
Βλέπω να με ζυγώνεις
Τη ματιά μου παγώνεις

Χάνω κάθε πυγμή
μέσα σε μια στιγμή
Σαν χαμένος τρικλίζω
"Δεν μπορει!" ψιθυρίζω

Μονομιάς σ'αγκαλιάζω
Με χαρά αλαλάζω
Μα εσύ ξαφνιασμένη
Με κοιτάς φοβισμένη

Και θωρρώ, τί ντροπή,
Πως δεν είσαι εσύ
που σφίγγω με πάθος
Συγγνώμη, λάθος

Τελικά τί ζητώ?
Γιατι ήρθα εδώ?
Τα φιλιά τα καφτά?
Αφού τα 'παμε αυτά

Πάει βαρέθηκα πια
να χαλιέμαι ξανά
και να λένε οι φίλοι
"Έχει γίνει ρεζίλι"

Κι αντί ν' αγωνιώ
τρέχω στο Baby O
Δεν πάει ο νους στο κακό
σπρώχνοντας το φακό

Πατσάς ψιλοκομμένος


Άλλοι τον θέλουνε ζεστό και άλλοι κρύο
ποιος να 'χει δίκιο άραγε από τους δύο?
Ο πατσάς τρώγεται ζεστός ή
μήπως κρύος και αλμυρός?

Η γκόμενα γουστάρει κυριλέ φαΐ
εντεράκι από αρνί τσούτ μωρή?
βρωμάει και μυρίζει τραγικά
θα φάω σαλιγκάρια καπλαμά.

Το μυαλό μου ταξιδεύει αλλού
το σκόρδο πάει παντού,
θα με σκοτώσει η πείνα
θα φάω μπέικον με χήνα.

Αχ πολυαγαπημένε μου πατσά
θα σε τσάκιζα για τα καλά
ψιλοκομμένο μυρωδάτο
θα βάλω το κεφάλι μου στο πιάτο.

Γλαροσουπα στα καρβουνα

ξεκίνησε το Τσαμπιονς Λιγκ
μετα από τοση αναμονη
ελεγα θα δουμε μπαλα
"χαμος θα γινει, δεν μπορει":
περιμενα να γίνει αντράλα.

επαιζε η Τσελσι με το γαυρο
εκατσα να δω σαν τον παπαρα
μα ειχαν το χαλι τους το μαυρο
και ενιωσα σαν να τρωγα
γλαροσουπα στη σχαρα

στο γυαλο πετουν οι γλαροι
μα αν παρεις μια καραμπινα
και μάσεις καμια δωδεκάρα
κανεις μια σουπα που ναι φινα
μετα την ρίχνεις παν στη σχαρα

σιγα σιγα να την ξεροψηνεις
το ζουμι της να σωνοτανε
μα αν ο Ντρογμπα ειχε κεφάκια
σαν να τρωγα θα ητανε
γαλακτος παιδάκια

την ρεβανς προσμένουν ολοι
μα αν ειναι πάλι ιδια σουπα
εγω δεν προκειται να φαω
και ας παρουνε οι γαυροι κουπα
τετοιον αγωνα δεν τηραω

καλυτερα να παιξω κρικετ
ή να βγω να μασω βλητα
να κοιτω για ωρες το ταβανι
τρυπες να μετραω στη σιτα(*)
ή να διαβαζω το Κορανι




(*) σίτα, η : πυκνο πλεγμα στο παραθυρο που εμποδιζει μυγες κουνουπια και λοιπα εντομα να εισέλθουν στο σπιτι

Ηθοποιος θα πει φως


Θελω να γινω ηθοποιός
να μπω μες στο πετσί ενος ρόλου
στην Επιδαυρο να παίξω Αντιγόνη
να γινο πρωταγωνιστής σε εργο του Φωσκόλου

Και στο Hollywood σαν παω
να με υποδεχτούν μετα βαίων και κλάδων
ο Spielberg να μου κανει πιπες
στο Beverly Hills να ειμαι ο Brandon

θα έχω αδερφή την Brenda
και θα πηδαω και την Kelly
γιατι να μην παω? ειμαι ωραιος
και το κορμι εχω απο χέλι

μετα να παω στα φιλαράκια?
παντα ηθελα να μουν ο Ross
να χω για γκομενα την Ratchel
και ολο να γινομαι γαμπρος

στα X-files να μου 'να ο Μolder?
ή μηπως να γινομουν Βatman?
μηπως ο στρατιωτης Ryan?
λετε να καταληξω barman?

Το οσκαρ καποτε θα παρω
τη μανα μου θα φχαρισταω
τοτε ο brad pitt θα ζηλευει
και τη jolie θα του την φαω

μα το καλυτερο απο ολα
πρωταγωνιστης ειναι σε τσοντα
μα το πολυ πολυ για μενα
ειναι ροδα τσαντα και κοπανα

Όμορφη πλάνη

Όλοι θέλουν να τη δουν
να τη νιώσουν να χαρούν
γλυκιά σαν καραμέλα
πικρή σαν νουγκατέλα.

Κυκλοφορεί και αυτή ξετσίπωτη
ακούς εκεί η ανήκουστη
με νάζι και χαρά στα σκέλια στα μυαλά
σαρκική επαφή αναζητεί στα χαλαρά.

Έκανε το στρινγκ της λάβαρο
βρίσκω στα κωλομέρια της το θάνατο
μπούτια,πλάτη, στήθος στα ανοιχτά
μα οι άγκυρες ριγμένες στα βαθια.

Τρέχω απο πίσω της τρελός
αχ, πως κουνιέται ετούτος ο πωπός
η μυρωδιά της εθιστική, μοναδική
μπας και έκλασε αυτή?

Η ώρα πέρασε και είναι αργά
θα πάω να μιλήσω δεν πάει άλλο πια
Βαθύς ο πόθος σαν τραγούδι σκοτεινό
Απο που είσαι κοπελιά?Αιτωλλιικό!

Για ένα τρύπιο σομπρέρο

Ήλιος ντάλα με βάρεσε και έφταιξα το ξέρω
Με το πιστόλι μου άνοιξες την τρύπα στο σομπρέρο
Ο ήλιος πια του Μεξικού με λιώνει και η τεκίλα
Μ'απ'το φιλί σου πιο γλυκό είναι του Πάντσο Βίλα

ODH STON AGNOSTO SAVOUROGAMI

Oxi loipon den eimai savouragamis

H omorfia einai sxetiki, to lene kai oi Amish

Alla an einai, etsi na me les

Ego pairnao kalytera, to thes h de to thes


Ti ki an h mouri einai stravi

Ki ap ‘to diaolo katourimeni

Me mena de xreiazete sakoula foremeni


Ti ki an to vizi einai mikro

Me trixes h pesmeno

Vizi einai ki ayto, den einai xalasmeno


Ti ki an einai xontri

kai moiazei me ton vouda

H an ta mpoytia einai, san toy portokaliou ti flouda

Otan, me dyskolia isos, ta parameriseis

Ekei tha nai ayto pou xreiazete, gia na tin egamiseis


Oti ki an mou les loipon, emena de me noiazei

Ego exo to xarisma, exo kai to nazi

Einai eytyxismeno emena to pouli

Den koitao ti perivalete gyro ap’to mouni

Ο έρωτας σκόρπισε στους πέντε ανέμους

Άνεμος σε ξερίζωσε απ'την καρδιά μου πέρα
Οι ανέμοι σου φουσκώσανε και τα μυαλά σου αέρα
Στους ανεμόμυλους ξεσπώ για το παλιό ρομάντσο
Μ'απ'το κορμί σου πιότερο ποθώ του Σάντσο Πάντσο

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟΨΕ ΝΑ ΜΕ ΠΙΕΙ

Δεν έχει ατμόσφαιρα απόψε στο φεγγάρι,
χωρίς οξυγόνο τριγυρνώ, ο διάολος να σε πάρει!
Δε βρίσκω κρατήρα βαθύ για να με καταπιεί,
απ΄τη δική σου αγκαλιά, θα προτιμήσω του Ε.Τ.

Ήσουν ξερολούκουμο αλλά

Η ξηρασία σου ξέρανε τη μαύρη μου τη μοίρα
Ξερό πως θά'ταν ήξερα και βαζελίνη πήρα
Ξερό τελείως μ'άφησε το "κάτω τα ξερά σου"
Απ'το να πάω μαζί σου πια, κάλλιο με τη γιαγιά σου

ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ Φ. Π.



Hρθες μου μίλησες στο club
και η καρδιά μου έκανε μπαμ
θεέ μου! Τι τέρας ειναι αυτό?
να την κοιτάξω δεν μπορώ

Κατι μου λες κάτω απ'το μουστάκι
βρωμάς σκορδίλα, μαλλον θα φαγες σουβλάκι
σου κρέμονται τα πατσοκοίλια
σκασμένα έχεις και τα δυο σου χείλια

Τριχες στην πλάτη,
σπυριά στο στήθος,
εσύ δεν ανήκεις στο ασθενές στο φύλο
με τέτοια φάτσα, θα τρόμαζες και σκύλο

ο διαολος σίγουρα σε έχει κλάσει
για ξέρασμα μου φέρνεις τάση
του Κουασιμόδου έχεις την καμπούρα
τα μαύρα χαλια σου, Φρικιαστική μου Πατσαβούρα

Vrexei vroxi sti strata mou

Vroxaei vroxi sti vroxeri ti poli
mounti kai vroxeri tha einai i kardia mou oli
banana kai kounoupidi me ti faki de pan
apto na ksanapao me sena protimo ton rainman

ΑΜΜΟΘΎΕΛΛΑ ΕΧΩ ΣTΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Λιακάδα έχει η ηλιόλουστη Σαχάρα
Στην όαση μαζεύτηκε η σάρα και η μάρα
Στον ίσκιο οι βεδουίνοι τρώνε μήλα
Αντί για σένα προτιμώ να πάω με καμήλα

Η ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

Χιονάει χιόνι στα βουνά τα χιονισμένα,
χιονάει χιόνι στην καρδιά μου που δε λιώνει πια για σένα.
Καλύτερα ξυπόλυτος στο χιόνι, σαν των σπηλαίων τον άνθρωπο,
από το να ξαναπάω με σένα, θα προτιμήσω τον χιονάνθρωπο.

Η Zεστή Xιονοθύελλα

Έλεος, όλοι μιλούσανε για σένα
ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα.
Θα ερχόσουν απότομα και ξαφνικά
αιφνιδιάζοντας μας για τα καλά.

Και έτσι έγινε λοιπόν
και έφερες τον πανικό
μια στιγμή στα ξαφνικά
που αλλάζει τα αγύριστα μυαλά.

Κάλυψες τα πάντα ένα πρωί
προκαλώντας γέλιο στο παιδί
μα το γέλιο αυτό δεν κράτησε πολύ
αχ, βιάστηκες να φύγεις και εσύ.

Με τη χαρά μας άφησες στα κρύα του λουτρού,
λες και σε περίμεναν κάπου αλλού.
Σκούφοι, γάντια και κασκόλ δεν χρειάστηκαν
σαν δίχτυα για ψάρια που ήδη πιάστηκαν.

Τώρα η ανάμνηση μένει απο σένα
μαλλί φτιαγμένο απο χτένα
με την ελπίδα να έρθεις πάλι μιαν αυγή
στολισμένη, δροσερή δίνοντας μας πνοή.

Η Βόλτα

Πάλι βγήκες να γλεντήσεις
γκομενάκι να χτυπήσεις
να φορέσεις τα καλά σου
να σε δει και η γιαγιά σου.

Άλλη μια βραδιά με πάθος
θες να ζήσεις,δίχως λάθος
πιωμένος, νυσταγμένος, κρυωμένος
μα πάντοτε στυλάτος και φτιαγμένος.

Κάποιοι στο δρόμο σε κοιτούν
οι πιο πολλοί όμως αδιαφορούν
φαίνεται το παιχνίδι έχεις χάσει
μπας και θέλεις κι άλλο νάζι?

Πάλι γυρίζεις σπίτι μόνος
έτσι τα έφερε ο δρόμος
με μια γάτα αγκαλιά
θα περάσεις τη βραδιά.

ONEIRO APATILO

ax oneiro apatilo
gia mena makrino
na paw athina gia fagito
ston kioupi to theo.

pernane oi wres ta lepta
arga kai vasanistika
me mia elpida sta myala
taksidi stin athina kai as einai makria.

filoi kai gnostoi me piezoune poli
na pas athina prin krywsei to fai
tin poli tin eksotiki na deis
pollous ntahdes kai an deis, min fovitheis.

ma me tharos perpatw
tin athina tha tin dw
an exw to myalo mou ekei
tha erthei ekeini i stigmi.

Η Μπαλαντα Του Συναχομενου Ωριλα

καθε βραδυ κ πρωι
σε περιμενω στη στροφη
κ απτην ψυχρα την πολυ
μου χει ερθει καταροη

εχω δαγκωσει το καυλι
κ η μυτη μου τρεχει σαν αρνι
λιγο πριν φτασει η λαμπρη

τα χαρτομαντηλα σκληρα
ειναι να τριβεις τραχανα
μου καναν τα ρουθουνια "να"
σκατα!τωρα βουλωσαν κ τ'αυτια

ωημε,τι το θελα εγω ντουγρου
να βγω με σενα ραντεβου
της μυτης τις εκκρισεις μου σκουπαω
κ ολο εσενα καρτεραω

ξαφνου μαθαινω πως εσυ
με αλλον ειχες συμπτηχθει
η πιεση μου φτανει διακοσια
"ελα δω μωρη αν εχει κοτσια"

στην καρδια μου σε ειχα παναγία
κ ταξιδακια στη φρυγία
τωρα ομως δε θα μεινω στην απραγια
σε περιμενει ρινορραγία

Το αλλοπρόσαλο

My mind is crushing my head is full

You 've been harassing my living hood

The morning when waking I try to die

But then through the day I stay alive

Walk like a drinker, a blind without dog

Looking for someone who blow his horn

He just gave me space to shout on him

take out a revolver and make him screams

I want to kill someone maybe I'll kill my self

My neurologist told me try not to be dead

He told me to eat he told me to sleep

He wrote me an inscription of wonderful pills

Now I smile and then try to hide

Because I'm embarrassed and terribly shy

My friends love me most and give me good host

They have me on sight for not commit suicide

SexoGastronomia III , i allios "Koutsomoura Agapi Mou"

Pali me epiase ligoura
na xa mia Koutsomoura!
i peina pali me exei skisei
kai t' aroma tis mou exei lipsei

tin kai an exei koutsi mouri?
me exei kanei pia kapsouri
stin kardia mou exo pono
autina skeftomai kai liono

giortasa ton Valentino
monos ekatsa na pino
i skepsi tis me kinigouse
kai i koilia mou gourgourouse

8elo na tin 3ekokaliso
sta xeilia tis na tin filiso
na tis piaso tin ouritsa
na tin xaidepso stin koilitsa

mesa mou oli an tin nioso
sta dakria 8a valantoso
na tin fao oli 8elo
Disdaimona einai k' eimai o O8ello

na tis vgalo ola ta lepia
na tin sfi3o me ta xeria
na tis petaxtoun e3o ta matia
autina 8elo, oxi alla psaria

kai otan pia 8a exei teleiosei
monos mou 8a meino pali
ma an 3anapeinaso aurio
alles koutsomoures 8a vro

TO DILIMMA VI

To DILIMMA to eida grammeno apo alline,
mipos na tin evriza na min to ksanaekane?
h na mi po tipota na mi vgalo axna?
ta pira toso asxima pou me exei piasei a......a......asthma!

To Δίλημμα VI



Θεσσαλονίκη ή Γιάννενα
Βούλγαρη ή Πετράλωνα
Θάλασσα ή βουνό
Κρέας ή ψαρικό?

Απόφαση δεν παίρνω
μια εκεί και μια εδώ
νιώθω βάρκα στο γυαλό
έγιαμολα, εγιαλεσα
μπλουμ στον πάτο σφαίρα μέσα
θα βουλιάξω, δε βαστώ!

Tribal ή diplomacy,
σινεμά ή τηλεόραση?
Κύκλος ή τετράγωνο
αφρός ή λακ?
Μπομπ ή Τζακ*?

Μανιταρόσουπα ή πατσάς*?
Μπριζόλα ή μήπως πίτα απ' όλα*?
Κρασί ή μπύρα?
Τα χάπια μου τα πήρα?

Άλλο πια δεν εμπορώ
έχω χωριστεί στα 2
σοκολάτα, ή του κουταλιού γλυκό?
Όλα γύρω μου διπλά
μα εγώ είμαι μόνο μια
νερατζούλα* ή λεμονιά?
Εεεεεε... κρίμα κ άδικο!
βοηθείστε λίγο βρε παιδιά!


Το ποίημα περιέχει αναφορές από παλαιότερες μεγάλες συγγραφικές επιτυχίες διαφόρων δημιουργών όπως το Jack &Bob, Ωδή σε μια μανιταρόσουπα, Αγάπησα έναν πατσά, Το Δίλλημα ΙΙΙ


(by Evi ole!)

Λάθη επί λαθών σε λάθος τόπο και χρόνο

Μαύρη είν' η νύχτα στο Thoiry
Και μείον έχει τρία
Πιάνω την αυτοκριτική
Τα λάθη μου σωρεία

Τρόπο δεν βρίσκω πουθενά
Το πρόβλημα να λύσω
Τά 'θελα διαφορετικά
Για να μεγαλουργήσω

Το πρόσωπο να ζέσταινε
Αντί βοριάς ο λίβας
Το πνεύμα μου ν'ανέσταινε
Τεκίλα αντί για Chivas

Και με θολούρα στα μυαλά
Πλάνα να καταστρώνω
Με άλλα λάθη, πιο χοντρά
Τα πρώτα να μπαλώνω

O ponos enos didaktorikou

einai pikro kai diskolo
na kaneis Ph.D.
aggouri tros gia xronia
gia ena koloxarti

den ftanei pou sai sklavos
kai oloi se piezoun
oloi oi filoi kai oi gnostoi
me logia se 3exezoun

pos taxa mono ka8esai
kai pos kolovaras
pos eisai alitampouras
ma kai kolomparas

pos oli mera sto internet
selides katevazeis
pos grafeis olo poiimata
pou mono esi diavazeis

ax kai vax, ali ali
ton pono mas na 3erate!
kanenas den mas estrose to kokkino xali
oloi mas ipoferame

ti kai an serfaroume ligaki parapano?
ti kai an tribal paizoume apto proi os to vradi?
o ponos tou phd einai san kolikos
mporsta tou o ponodontos moiazei me ena xadi

san sfaxtis einai stin koilia
san mia klotsia sta arxidia
san na se epiase tserlio
apo ta sapia midia

san na pas 3evrakotos
se kampo me tsouknides
kai moiazoun ta apotetoia sou
na ta fagan akrides

toso varis o ponos mas
mporei kai allo toso
8a pao tora na serfaro
mpas kai ligo ton meioso

Σκατά τα έκανα πάλι

Κίνηση λογαριασμού
Ακινησία
Δεν με πλήρωσε το CERN
Ατυχία
Να ζητήσω τα λεφτά
Αλητία
Αφού ένα μήνα τώρα
Μαλακία

Το diplomacy γαμώ
Τα παιχνίδια
Απ'το tribal θα βγάλω
Αρχίδια
Άμα κάνω και πάλι
Τα ίδια
Στη λαϊκή θα πουλάω
Μπιχλιμπίδια

Γι'αυτό λέω σοβαρός
Να το παίξω
Λίγο να ξεσκιστώ
Κι όσο αντέξω
Θα χαθώ απ'τα κοσμικά
Τα σαλόνια
Και θα κλαίνε πικρά
Τα χαλόνια

Το ανώνυμο ποίημα

τὸ μὴ τάφῳ καλύψαι μηδὲ κωκῦσαί τινα, ἐᾶν δ᾽ ἄκλαυτον, ἄταφον, οἰωνοῖς γλυκὺν θησαυρὸν εἰσορῶσι πρὸς χάριν βορᾶς

-

Οι νεκρές αγάπες που δεν θάψαμε
κείτονται, κουφάρια μες στην έρημο
του μαύρου τόπου που ρημάξανε
κι άφησαν στέρφο

Πυλάδη!
Γυρνώντας σήμερα έκλεισα τα μάτια
η σκέψη της μάνας μ'έκανε να τ'ανοίξω
κυλούσε ακόμα τ'αυτοκίνητο στο δρόμο.
Σε κοροϊδεύω μα σε νιώθω, αδελφέ μου.

(by mitsaras)