The Zohadiac

Ολοι οι φιλοι μ' και οι γνωστοι
με λενε ζωχαδιακο
λεν πως δεν εχω υπομονη
σκουλήκια εχω στον ποπο

αντρες γυναικες, γεροι νιοι
ολοι μου λεν με μια φωνη
"Κανε λιγακι υπομονη!"
"Μην εισαι ετσι νευρικο"

"περιμενε λιγακι εδω"
"κατσε μοναχα δυο λεπτα"
"μην βιαζεσαι σε εκλιπαρω"
"αραξε μεχρι τις 7"

μα γω την βλεπω τη ζωη
φευγει λεπτο με το λεπτο
να περιμενω δεν μπορω
ακουω της πολης την βουη

κοιταω με φρικη το ρολοι
ωρες και λεπτα να τρωει
χρονος που δεν ξαναγυρναει
μονο ρυτιδες πισω αφηνει

και την κλεψυδρα της ζωης μου
νιωθω σιγα σιγα να αδειαζει
καθε κοκος αμμου που πεφτει
σα μια ταφοπλακα μου μοιαζει

...
σκουληκια μπορει να χω απο πισω
μα ειναι και αυτα μια παρεα
μονο που με ενοχλουνε λιγο
σαν παω καπου να καθισω

2 σχόλια:

gfoufoutos είπε...

entelws zoxadiako poiima.
apo tin eythimi arxiki diathesi sti filosofiki diathesi kai pali pisw...

gia alli mia fora

zoxadiakos!

Dimitris είπε...

Καλός τίτλος αλλά λίγο.

Σιγά μη μπορούσε η κυκλοθυμία να χωρέσει σ'ένα ποιηματάκι...