Μάθημα στη Ζυρίχη

" Sometimes I think myself and I ask: 'What am I doing?' "
- Enver Alagoz, 22/04/08


Όι όι, μια καλιακούδα μοίρα
στα μαύρα χέρια μ' έριξε του Άμστραντ
και κλαίω σάμπως μαύρη χήρα
στο ελβετικό κονφεντερέτσιο θρηνώντας, ωιμέ
μεγαλοβδομαδιάτικα
ουχί δι' Αυτόν, μα δι' εμέ, ο δύσμοιρος

Ω γλυκύ μου έαρ
τι βρέχεις κάθε μέαρ;
Στάλες χοντρές στου τρένου τα παράθυρα
Στο δρόμο έγινα μούσκεμα
Zurich Hauptbahnhof, Geneve Aeroport,
και να ξηγώ το νόμο Savart-Biort

Απρόθυμος ο Stefan εσηκώθη
ασκήσεων λύτης μπρός στον πίνακα
παράλληλα συνδέων τις ωμικές
μα ο νους μου απών σ' εικόνες μαγικές
Μελλούμενα ίσως; Παρελθόντα; Δεν θυμάμαι
Μια κοριτσιού αγκαλιά, η αμμουδιά μιας παραλίας
κι όμως ξυπνάω σ' ένα νέφος κιμωλίας

Ο πετραετός πα στου Jura τα βράχια
Κάθε Τρίτης πουρνό μου τρώει τα σ'κώτια
Κλαίω σαν σε σκέφτομαι, ω Προμηθεύ
έπρεπε γαρ να είχα γίνει σεφ
Έγινα φυσικός και τρέχα γύρευε
πια να το βρεις, η μοίρα τί μαγείρευε