τὸ μὴ τάφῳ καλύψαι μηδὲ κωκῦσαί τινα, ἐᾶν δ᾽ ἄκλαυτον, ἄταφον, οἰωνοῖς γλυκὺν θησαυρὸν εἰσορῶσι πρὸς χάριν βορᾶς
-
Οι νεκρές αγάπες που δεν θάψαμε
κείτονται, κουφάρια μες στην έρημο
του μαύρου τόπου που ρημάξανε
κι άφησαν στέρφο
Πυλάδη!
Γυρνώντας σήμερα έκλεισα τα μάτια
η σκέψη της μάνας μ'έκανε να τ'ανοίξω
κυλούσε ακόμα τ'αυτοκίνητο στο δρόμο.
Σε κοροϊδεύω μα σε νιώθω, αδελφέ μου.
(by mitsaras)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
katpliktiko
Δημοσίευση σχολίου